Revista Letrare: pranverë 2022

Description

Në poezi:
Mimoza Ahmeti sjell 14 lirika me një gjuhë që të habit, të bën të mendohesh e që reflekton marrëzinë e kësaj bote sa të bukur aq edhe të çuditshme.
Ledia Dushi vjen me 6 poezi në gegnisht, me titull e pa titull, njësoj si dhe dyzimi i vargut të saj, mes absurdit dhe dyzimit kohor.
Ambasadori Arben Çejku sjell, me 8 poezi, aroma e ngjyra të para në një këndvështrim stoik e përshkrues plot imazhe.
Irma Kurti vjen me 5 poezi që sjellin shpirtin e gruas përmes një retorike të pastër e të drejtpërdrejtë. Vargje plot revoltë e falje.
Bajram Dabishevci sjell 4 poezi hermetike, të mbushura me figuracion, një metaforë e pastër e kohës që përshkruan.
Jorgos Alisanoglu vjen me 4 poezi të përkthyera me aq mjeshtëri nga Eleana Zhako.
Linditë Ramushi Dushku sjell ëmbël 5 poezi në gegnisht, me ndjesi e aroma trupash njerëzorë.
Artur Spanjolli me tri poezi mbi vetminë, dëshpërimin dhe dashurinë e larguar.
Albina Sinaj Shehetila sjell për herë të parë për lexuesit 6 poezi plot metafora e një revoltë të hidhur për kohën, njerëzit, nostalgjinë dhe lumturinë.
Në prozë:
Faruk Murtaj sjell “Mama të bëra prej nëne”, një tregim që rrëfen rrethin vicioz të jetës mes gruas që është nënë dhe çdo vajze që bëhet grua.
Augusto Monterroso vjen me 9 mikrotregime të shqipëruara nga Elvana Zaimi.
Enriketa Kalldrëmxhiu Barbey vjen me “Slow gym”, një tregim mbi sensualitetin pa moshë e kufizime dhe bukurinë e përjetshme të dashurisë fizike.
Jennifer Nansugba Makumbi me “Ta tregojmë këtë histori si duhet”, përkthyer nga Dritan Kiçi, rrëfen një histori emigrantësh me gra në atdhe dhe në kurbet, që varfëria i bën të gënjejnë e të përdridhen, që aq shumë i ngjan historisë së shqiptarëve.
Romela Bozhani sjell “Në sytë e Zizisë, baobabi” një rrëfim klasik udhëtimi në një vend ekzotik, ku mrekullia e bukuria shuhen mes tyre.
John Updike, me shqipërim nga Arbër Ahmetaj, vjen me një tregim epistolar, “I dashur Aleksandros”, një dritare në jetën e një vendi të huaj në tradita e përjetime.
Balil Gjini sjell esenë e mrekullueshme “Fjalët: edhe kaçka, edhe kuçka”, që në titull tingëllon misogjenik, por në të vërtetë është një reflektim tepër i ndjeshëm mbi natyrën njerëzore.